Rozdział XVI.

Na wstępie informuję, że od dziś prowadzę jeszcze jednego bloga.

Zapraszam :)

_________________________________________________________

Sealy i Chris byli przy niej. Ciągle nie mogła uwierzyć. Jak to zabójstwo?
-Do cholery, Holder, mów co wiesz!
-Kate, teraz nie jest dobry...
-Nie jest dobry co? Moment?! Mój mąż może iść do pierdla cholera wie na jak długo, a ja jestem w ciąży i nie mam pojęcia z kim! Myślę, że to jest odpowiedni moment!- wydarła się na niego.
-Jesteś w ciąży?!
Bezradnie rozłożyła ręce.
-Niespodzianka, wujku.
-O cholera.- Chris ukrył twarz w dłoniach.- To wszystko komplikuje.
-Co komplikuje? Holder, mów wreszcie!
-Bo my.... Ja, Darcy i Twój ojciec go znaleźliśmy.
-Znaleźliście?- oczy dziewczyny się rozszerzyły.
-Twój ojciec właściwie odwalił całą robotę.
-On też jest w to zamieszany?
-Tak jakby, trochę.
Rozbolała ją głowa. Zbyt dużo rewelacji.
-Który z was...? Który z was to zrobił?
-Nie wiem.
-Jak to nie wiesz?
-Ja... Chciałem to zrobić... Ale nie zdążyłem. Ktoś mnie ubiegł.
-Ktoś jeszcze o tym wiedział, oprócz waszej 3?
-Ja nikomu nie mówiłem.
-Świetnie.- dziewczyna opadła na krzesło
-Ward wie?
-O dziecku? Nie. Nawet nie wiem czyje ono jest.
-Trzeba zrobić testy.
-Chris, przystopuj. Powiedz mi najpierw, czy to on to zrobił...
-Chciałbym Ci pomóc, ale nie wiem.
-Co Ty robiłeś w tym czasie?
-Byłem z Woffindenem i Batchelorem w pubie.
-Czyli Darcy'ego nie było z wami...
-Nie było...
-Boże, Ward, coś Ty znów narobił...

Dosyć niepewności, przynajmniej jedna sprawa musiała się wyjaśnić. Zapakowała jego szczoteczkę do zębów do foliowej torebki i wyszła z domu. Do ostatniej chwili się wahała. Nie zniosłaby, gdyby okazało się tego ...
Dwa dni oczekiwania były horrorem. Nie mogła się już wycofać. Koperta z wynikami długie godziny leżała na stole. Kate starała się ją ignorować, ale nie potrafiła. Cokolwiek próbowała zrobić, lądowała w kuchni.
Złapała papier i wyszła na spacer. Usiadła na trawie w parku i otworzyła.
Jej wzrok chłonął litery.
Teraz już miała pewność.

W domu czekała już na nią niespodzianka.
-Cześć, córeczko! Nie przywitasz się?
-Zaraz.
Odrzuciła torebkę i płaszcz na sofę.
-Powiedz mi coś, tato. Masz coś wspólnego z zabójstwem tego gnoja? Albo wiesz coś na temat Darcy'ego w tej sprawie?
-Wolałbym o tym z Tobą nie rozmawiać. Im mniej wiesz, tym lepiej.
-Musisz mi powiedzieć.
-Zaufaj mi, tak będzie lepiej dla Ciebie.
-Może i dla mnie tak, ale nie dla mojego dziecka.
-Dziecka? Jakiego dziecka? Ty nie masz dziecka.
-Nie całkiem.
-Darcy'ego?
-Tak.
Gollob podrapał się po brodzie.
-Muszę coś z tym zrobić.
-Już chyba dość zrobiliście.
-Nie zabiłem go. Ale nie mogę pozwolić, żeby mój wnuk wychowywał się bez ojca.
-I co zrobisz?
Nie odpowiedział. Zabrał kurtkę i wyszedł, zostawiając córkę samą.
Następnego dnia świat obiegła wiadomość, że " Tomasz Gollob mordercą".
Kate nie mogła uwierzyć w to, co przeczytała. Podgłośniła telewizor.

"Wczoraj wieczorem Tomasz G. przyznał się do zabicia mężczyzny, który zgwałcił i okaleczył 14 kobiet w ciągu ostatnich 3 miesięcy. Wiadomo tylko, że działał pod wpływem emocji, z osobistych motywów. Wyznanie Tomasza G. spowodowało zwolnienie z aresztu Darcy'ego W. Polskiemu żużlowcowi może grozić nawet kara dożywotniego pozbawienia wolności..."

-To chyba jakiś żart...
Jej życie powoli zamieniało się w koszmar. Popłakała się z bezsilności. Ojciec w więzieniu, chociaż jest niewinny. Ward na wolności, chociaż miała wątpliwości, co do jego winy, on sam nie zaprzeczył ani nie potwierdził. W dodatku ta ciąża. Jak sobie poradzi?
Mąż wrócił późnym wieczorem. Nie spała, siedziała na kanapie i oglądała wiadomości po raz setny tego dnia.
-Wypuścili Cię...
-Taa, podobno mają kogoś nowego.
Dziewczyna prychnęła.
-Mój ojciec się przyznał.
Rudzielec wydawał się zszokowany.
-Nie zabił go. Tego jestem pewna.
-To dlaczego się przyznał?
-Zrobił to dla nas.- powiedziała cicho.
-Poradziłbym sobie. Nie potrzebuję niczyjej pomocy.
-Czy Ty się słyszysz? Sam? A co ze mną?
Nie odpowiedział jej. Nie wiedział co.
-Zrobiłeś to?
-Zostawmy już to, nie chce mi się o tym gadać.
-Dlaczego mi to robisz?
-Daj już spokój. To jest moja sprawa.
-Twoja? Nie jesteśmy czasem małżeństwem?
-Będziesz używać tego jako karty przetargowej?
-Chcę tylko wiedzieć, czy mój mąż jest mordercą.
-Nie będę z Tobą o tym gadać.- już zamierzał odejść, kiedy go zatrzymała.
-Prędzej czy później będziesz musiał coś postanowić.
-Co masz na myśli?
Podała mu test.
-Darcy.. jestem w ciąży.
-Co?
-Sprawdziłam to, dziecko jest Twoje.
Zastanawiał się dłuższą chwilę, chociaż wiedział, co powiedzieć, nie wiedział tylko jak. Postawił na 'jak najprościej'.
-Usuń.
-Co proszę?- wpatrywała się w niego, czekając, aż powie, że żartował.
-Usuń. Nie chcę go.